Door Hester – Hester is een 14-jarige scholier en blogger op www.hesterly.nl. Ze is gek op haar Noorse Boskat, onlosmakelijk verbonden met haar mobiel en een echte chocoholic. In deze wekelijkse column schrijft ze graag over alle fenomenen uit haar leven waarmee ze de spot kan drijven – inclusief zichzelf.
Ik heb eigenlijk geen idee wanneer Spotify een beetje in opkomst was (net zoals ik dat niet weet van Twitter, Hyves, Facebook…), maar wat ik wel weet is dat ik er zeker niet als eerste bij was. Spotify, huh, wat? Ik was zonder twijfel een YouTubemeisje en zocht mijn nummers altijd gewoon daar op. Als ik al muziek luisterde, want hoewel ik muziek heerlijk vind, ben ik geen typisch ‘no music = no life’ persoon. Dat verklaart ook waarom de MP3 die ik een aantal jaar geleden kocht, al een tijdje stof ligt te vangen in een van mijn bureaulades. De muziek die erop staat bestaat uit Ilse de Lange, Miley Cyrus (van voor de, eh, ‘wilde’ periode die ze nu is ingegaan) en mijn lievelingsnummer was ‘Unwritten’ van Natasha Bedingfield. Says enough. Ik ben gewoon een beetje lui en heb geen zin om titels van liedjes te onthouden, ze te downloaden, op mijn MP3 te zetten en dan ook nog eens te gaan luisteren. Bovendien vallen de oortjes altijd uit mijn oren, ben ik stiekem bang mijn gehoor te beschadigen en kreeg ik kippenvel – niet op een goede manier – toen ik ’s avonds, voor ik in slaap viel, eens probeerde muziek te luisteren.