RTL 4 is lekker bezig met nieuwe series en hun eeuwenoude trash-tv waaraan we verslaafd zijn. Zeiden we verslaafd? Zeg maar gerust dat ze ons leven beheersen. “We moeten natuurlijk wel een beetje op de hoogte blijven, dat is ons werk” is het excuus dat we gebruiken tegenover onze omgeving (lees: vriendjes), maar ondertussen vinden we het om te smullen. Om onze vingers bij af te likken. We hebben weer een nieuw knaller ontdekt. Weer ééntje waarbij we ons niks kunnen voorstellen dat mensen écht zo zijn.
Levenslang met Dwang heet het. En het gaat over mensen waarbij hun leven ook wordt beheerst. Niet door trash-tv zoals bij ons. Maar doordat ze volgens zichzelf dwangmatig dingen moeten doen. Dwangneurose. Bijvoorbeeld negen keer de wasmachine in én uitpakken voordat je een wasje draait. Alsof wassen nog niet vermoeiend genoeg is? Zo wordt het natuurlijk nooit één van je lievelingstaken in het huishouden. Of wat dacht je van de hele dag tellen wat je om je heen ziet. Doodmoe zouden we ervan worden. En dat worden de getroffene ook. Dit is lastig maar nog niet levensbedreigend. Helaas kan het wel levensbedreigende vormen aannamen. Eén van de kandidaten heeft de dwangmatige gedachte om op het treinstation iemand onder de trein te duwen en thuis denkt hij er vaak aan hoe het zou zijn om zijn vriendin een mes tussen haar ribben te steken. Hij rent er voor weg, gelukkig. En zoekt nu hulp bij dit programma omdat hij bang is dat het echt een keer uit de hand loopt. Net zoals de anderen hulp zoeken bij het programma omdat ze bang zijn dat op een gegeven moment het einde zoek is bij hun dwang en dat ze dat geestelijk niet meer aankunnen.
De eerste aflevering van afgelopen maandag was shoquerend. Een grote droge brok vulde onze keel en onze ogen waren als schoteltjes. Eigenlijk denk je steeds: “dan doe je het toch gewoon niet, die dwangmatige handelingen, als je het toch niet wil.” Maar zo simpel ligt het niet. En daarom is het eigenlijk wel goed dat er via de tv wordt uitgelegd hoe de vork wel in de steel zit bij deze… mogen we het ziekte noemen? Maar het blijft televisie, wat ons toch weer aan het denken zet. Zou het er echt zo aan toegaan bij iemand met dwangneurose?
Q: Denk jij dat dit in scéne is gezet of dat het echt zo gaat als je lijdt aan deze aandoening?
Beeld: YouTube