Categorieën
Columns

Column: een bezoekje aan de kapper

We moeten er na een tijdje allemaal weer aan geloven: een bezoekje aan de kapper. De dode puntjes eraf zodat je haar weer mooi valt, en eventueel zelfs een nieuw model of een nieuw kleurtje. Klinkt leuk, maar het is niet voor niets dat we het altijd een beetje uitstellen…

Afgelopen mei liet ik mijn halflange haar (tot net onder mijn schouders) afknippen tot op mijn schouders. Daar heb ik tot op de dag van vandaag gelukkig nog geen spijt van gehad, want hoewel ik het leuk vond om eens een keer niet degene met het kortste haar te zijn (wat was dat toch altijd vroeger, dat er een rangorde werd opgesteld aan de hand van de lengte van je haar?) ben ik eruit dat ik toch wel degelijk een short-hair-kind-of-girl ben. De verzorging van lang haar is mij teveel gedoe (douchen duurt al lang genoeg) en op die manier flatteert het me ook niet extreem. Dus, voor mij geen Rapunzelhaar: ‘kort’ haar vind ik prima.

Categorieën
Columns

Column: goede voornemens

De meeste vuurwerkvoorraden zijn op, alle oliebollenkramen trekken zich terug, op 90% van de blogs is teruggeblikt op 2013 en er worden weer enorm veel sportschoolabonnementen afgesloten. Guess what? A new year has started en ook 2014 heeft zo zijn goede voornemens meegebracht…

Iedereen kent het wel. Hoe snel alles ook gegaan mag zijn en hoe leuk het ook was, op 31 december ben je vaak toch wel een beetje klaar met het afgelopen jaar. In 365 dagen kan veel gebeuren, ik bedoel: een uur alleen kan al life changing zijn en in één jaar zitten maar liefst 8760 uren, om mijn woorden even kracht bij te zetten. Ongetwijfeld heb je ook wat verkeerde keuzes gemaakt (je inschrijven voor dat dieetprogramma – het bleef bij een bijeenkomst toen je net iets teveel bekenden tegenkwam) en domme acties gedaan (die paar cocktails teveel waarna je je baas uitnodigde op Facebook): daar is immers nog nooit iemand onderuit gekomen.

Categorieën
Columns

Column: Tom cat & Jerry mouse

De dagen tussen kerst en oud en nieuw bracht FemmeMagazine’s Hester door in een huisje op een vakantiepark. En wat doe je dan behalve slapen, eten en natuur snuiven? Tom & Jerry kijken!

Misschien niet voor iedereen een logische beredenering, maar bij ons thuis gaan deze twee tegenpolen vaak mee in een van de koffers. Ik neem aan dat iedereen ze wel kent van vroeger en ik snap niet hoe je ze níet leuk zou kunnen vinden. Ik ben helemaal geen tekenfilmfreak, maar hier kan ik nog net zo van genieten als tien jaar terug – net zoals mijn ouders overigens. Er zijn een paar redenen waarom ik geen genoeg kan krijgen van dit eeuwige kat-en-muisspelletje.

Categorieën
Columns

Column: I don’t do drugs, I walk on high heels

Met beide kerstdagen net achter de rug en oudjaarsavond nog in het vooruitzicht hebben we weer genoeg redenen om onze high heels uit de kast te trekken. Hoewel het comfort misschien niet geweldig is, heeft Femme Magazine’s Hester – samen met veel van jullie, waarschijnlijk – er toch niet zoveel problemen mee…

Hoewel de meeste mannen ons misschien voor gek verklaren om de hele avond vrijwillig door te brengen op hakken van een centimetertje of 10, vinden de meeste vrouwen het geen straf om hun pumps weer eens uit de kast te trekken. Het is niet voor niets dat we altijd even stil blijven staan voor de etalages van de schoenenwinkels of op een webshop meteen het schoenengedeelte aanklikken. Als kleine meisjes keken we al met grote ogen naar de pumps van onze moeders en vochten we om de roze hakjes, tenminste, ik dan. Schoenen hebben gewoon een enorme aantrekkingskracht op ons en eerlijk is eerlijk: hoe hoger de hak, hoe beter. 

Categorieën
Columns

Column: eigenlijk hè…

Deze woorden komen Femme Magazine’s Hester inmiddels allesbehalve onbekend voor. Een week geleden deed ze auditie voor een toneelstuk op haar school en laten ‘eigenlijk hè…’ nou net de eerste twee woorden zijn van haar auditietekst…

Een echt acteertalent zou ik mezelf niet willen noemen, maar dat komt vooral omdat ik het eigenlijk nooit doe. Uiteraard vertel ik wel eens een leugentje om bestwil of overdrijf ik iets, maar om dat nou gelijk acteren te noemen… Nee. Meer ervaring dan de musical in groep acht had ik dan ook niet toen ik me aanmeldde voor de audities, maar niet geschoten is altijd mis, toch? Vandaar dat ik vrolijk een mailtje terug typte dat ik wel een poging wilde wagen en een aantal dagen later mijn auditietekst in mijn mailbox aantrof. In tegenstelling tot anderen hoefde ik geen verlangens om een boom te zijn uit te spreken en ook niet te bedenken wat ik tegen een eventuele crush zou zeggen, maar een tekst die begon met ‘eigenlijk hè… eigenlijk baal ik er zo van’ instuderen.