Het is een doordeweekse middag en buiten schijnt het zonnetje. Ik ben toe aan de lente en elke vezel in mijn lijf schreeuwt het uit tegen de winter, dat hij moet ophoepelen en gauw! Het is mooi geweest, maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan.
Lieve Femmers,
Daar ben ik weer! Ik ben er even een weekje tussenuit geweest, omdat ik druk bezig was met allerlei dingen. Als bijvoorbeeld het voorbereiden van een workshop die ik ga geven over poëzie. Het voorbereiden ervan nam wat tijd in beslag. Eigenlijk nam het piekeren erover meer tijd in beslag, dan het daadwerkelijk voorbereiden ervan.
Één keer in het jaar mag je jouw verjaardag vieren, met de mensen die je het meest dierbaar zijn. Gemiddeld zijn er per dag 18 miljoen mensen jarig over de gehele wereld. Het is onbegonnen werk om iedere dag stil te staan bij de mensen die jarig zijn en met hen een gezellig feestje mee te vieren. Gelukkig zijn er een aantal feestdagen bedacht die we wel met elkaar mogen delen en die ieder jaar weer terug keren!
Ik heb onlangs een artikel gelezen waarin stond, dat kinderen van nature veel meer lachen dan volwassenen. Waar zij tot wel driehonderd keer per dag om iets kunnen lachen, doen wij dat maar zo een dertig keer. We krijgen naarmate we ouder worden natuurlijk meer verantwoordelijkheden, hebben waarschijnlijk ook meer om te verliezen, maken ons druk over hoe andere mensen op ons gedrag reageren etc.
Het is vandaag zondag en buiten is het koud. Eindeloos heb ik nagedacht over de positieve dingen aan de winter. Verbitteren van de kou, het krabben van de autoruit, uitglijden op straat… Oké, dat was niet bepaald positief te noemen. Er kwamen nog wat mooie anekdotes in me op als: ‘Laten we dit seizoen eens een gloeiend hart toedragen’, ‘Koude tijden, dragen warme dingen met zich mee!’ En toen dacht ik weer aan al die keren dat mijn oren aan het jeuken waren en het enige positieve daaraan was, de leuke oorwarmers die ik kon dragen!