Niet piekeren maar spiegelen

Lieve Femmers, 

Daar ben ik weer! Ik ben er even een weekje tussenuit geweest, omdat ik druk bezig was met allerlei dingen. Als bijvoorbeeld het voorbereiden van een workshop die ik ga geven over poëzie. Het voorbereiden ervan nam wat tijd in beslag. Eigenlijk nam het piekeren erover meer tijd in beslag, dan het daadwerkelijk voorbereiden ervan.

Er is soms niets dat mij zo in de weg kan zitten als de zorgen over dat iets anders uit zal pakken, dan dat ik in mijn hoofd heb. Wie herkent het niet? Maar deze weken komt mijn verstand veel vaker in opstand en tekent het veelal protest aan. De bezorgde gedachten, laat ik op dat moment ongeanalyseerd aan me voorbij gaan en ze mogen er gewoon zijn. Het zijn uiteindelijk maar gedachten. Vervolgens rennen ze er als antilopen vandoor. Als prairiehazen. En wat dan volgt is een intense, huiveringwekkende stilte. Ik voel rust in mijn eigen koninkrijk. Als een trotse leeuw. En dat is me toch een heerlijk gevoel! En alsof je van tevoren weet hoe iets uit pakt. Dat zou eigenlijk ook maar heel saai zijn toch?

Ik heb me voorgenomen om mijzelf uit te blijven dagen voor dingen waar ik net even wat meer moeite voor moet doen, net even wat meer lef voor moet tonen. De gedachten die dan om de hoek komen kijken, situaties die ik hiermee creëer, mensen die ik ontmoet etc. zijn mijn spiegels.  Ik zie iets in een ieder van hen. Ofwel opmerkzaamheid om veranderingen te maken, of wat belemmeringen zijn, of heel veel vreugde. Ze onthullen lagen van mijzelf, als een uitje die geknapt wordt! Letterlijk wordt je mooier in iedere spiegel waarin je kijkt. Zelfs zo één als in de Primark, met van die grote spotligts die niets onverhuld laten. Dit motiveert direct voor een gezondere levensstijl. Een spiegel voor drastische verandering dus!

Soms is het fijn om niet alleen met je bezorgde gedachten op de vuist te gaan, maar ook om je ego een lekkere dreun te verkopen. Om je hart keihard open te breken, en er wat licht bij te laten schijnen. Soms zijn we zo geprogrammeerd om ons zorgen te maken over allerlei zaken. Om beren op de weg te zien, terwijl ze gezellig in het bos aan het spelen zijn.  Als je de ruimte die je nu aan gepieker besteedt, leeg maakt in je hoofd. Dan is het een ruimte die weer opnieuw gevuld kan worden. Met mooie dingen. Meer liefde, dan je ooit voor mogelijk had gehouden.  En dus ga ik deze dagen vrolijk uitkijken naar de leuke activiteiten, naar de workshop en wordt het vast een supergezellige avond waar ik kan genieten van mensen die met elkaar een creatief proces aangaan. En wie weet motiveert het me wel weer, tot een ander bruisend idee. Het wordt dus weer een leuke week met vertrouwde dingen en nieuwe dingen. Met oude dromen en met nieuwe dromen. En iedere dag nu komt de lente ook weer dichterbij, dat is toch ook een heerlijk gevoel.

Ik wens jullie weer veel gezelligheid toe en zal uiteraard even laten weten hoe het is gegaan. Tot slot: Doe wat je leuk vindt, en doe daar heel veel van!

Liefs,

Rowenda Mackelie