Lekker in je eendje!

Het is een doordeweekse middag en buiten schijnt het zonnetje. Ik ben toe aan de lente en elke vezel in mijn lijf schreeuwt het uit tegen de winter, dat hij moet ophoepelen en gauw! Het is mooi geweest, maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. 

Vandaag heb ik een dagje vrij genomen en ik heb zin om allerlei dingen te doen, zoals wandelen, sporten, winkelen, lekker eten en meer. Ik trek de deur achter mij dicht en hef mijn gezicht op naar de zon, als in een uitnodiging. Ze schijnt vandaag uitbundig en verwarmt me met haar stralen. Het is een genot! Ik besluit om een bezoek te brengen aan de eendjes bij de dichtsbijzijnde sloot. Eigenlijk weet ik maar vrij weinig van eendjes af. Ja, ik weet dat ze van brood houden en dat de mannetjes eenden nogal hitsige typetjes zijn, die graag met hun mooie kleuren pronken. Maar hoe oud worden eenden eigenlijk gemiddeld? Mijn mobiel heb ik thuisgelaten, dus ik heb niet de mogelijkheid om het op te zoeken via google. Ik schrijf het op in mijn notitieboekje, die ik altijd bij me heb en herinner mijzelf eraan om als ik thuis ben eens grondig wat informatie over ‘de eend’ te lezen.

Langs het water, laat ik mijn vest van mijn heupen glijden en spreid ik hem uit over de rand. Ik laat mijn benen net tot boven het water bungelen. Even een diepe zucht en dan sluit ik mijn ogen om volledig in dit moment op te mogen gaan. Ik word al snel uit mijn dromerigheid wakker geschud door het gegiechel van een klein meisje, dat rechts van me staat. Ze scheurt stukjes brood af en samen met, ik gok haar broertje, voert ze de gesperde eendenbekjes. Het is heerlijk om dit van een afstandje te mogen bekijken. Ze hebben er samen de grootste lol in en ik geniet met volle teugen van het vrolijke gekwetter van zoal hen, als van de eendjes. Het kleine meisje draait haar gezicht naar me toe en lacht. Vervolgens reikt ze me een boterham aan. ‘Doe ook mee, mevrouw!’ Oja, ik ben geen klein meisje meer. Ik ben een mevrouw. Maar even voel ik me wel weer zo en ik pak de boterham van haar aan. Niet veel later komt de eerste gegadigde aangezwommen met zijn opgengesperde snavel. Ik vraag me af wat er door de eend heen gaat. Waarschijnlijk: ‘eten, eten, eten’.  Kun je het haar kwalijk nemen? De liefde van de vrouw gaat evengoed door de maag.

Na een tijdje trek ik mijn vest aan en zeg ik het gezellige duo en de kwakende eendjes gedag. Ik loop richting de stad en heb zelf ook wel trek gekregen. ‘Eten, eten, eten’. In een dag moet er altijd ruimte zijn voor spontaniteit en dus besluit ik mijzelf mee uit eten te nemen naar een restaurant waar ik nog niet eerder geweest ben. Ik wandel door de smalle straten en geniet van de gratis zon op mijn gelaat. Stralend voor een ieder. Ik heb het onwijs naar mijn zin en tot nu toe er nog geen cent aan hoeven uit te geven. Daarnaast geniet ik ook nog na van mijn weekend, en de workshop die ik vorige week gegeven heb. Want ja, het is echt een hele leuke avond geweest en workshop nummer twee staat alweer in de planning!

Ik kan iedereen aanraden om eens een dagje op jezelf te zijn en iets te ondernemen. Een wandeling, een museumbezoek, een broodje eten. Weer even jong zijn en jezelf uitdagen tot spel. Als bijvoorbeeld na iedere straat, steeds de eerstvolgende linkerstraat in te gaan, tot je niet meer verder naar links kunt en dan kijken waar je uitkomt! Het allerleukste vind ik verrassingen. Daar heb ik gewoon een immense zwak voor. Mijzelf verrassen op het moment suprême (nu klink ik als een hitsige eend, maar ik bedoel onverwacht iets liefs voor jezelf doen, of kopen als bijvoorbeeld een overheerlijke chocoladebrownie, of een bloemetje) Of verrast worden. Opgehaald worden voor een ijsje halen in de stad, varen in een opblaasbootje (dit wil ik nog zo graag een keer doen), een lief, of grappig kaartje in de bus, een onverwacht uitje. Who doesn’t like surprises?

Eenmaal thuis zet ik mijn mobiel weer aan, en dan verschijnt er een grote lach op mijn gezicht. Want hoe graag ik ook alleen ben, ik zou mijn vriendinnen toch echt niet willen missen. “Morgen filmavondje Row?” Waarop ik antwoord: “Ligt eraan”

“We will bring M&M’S”

“TOT MORGEN!”

Liefs,

Rowenda