Column: verk*$%#ouden zijn

Door Hester – Hester is een 14-jarige scholier en blogger op www.hesterly.nl. Ze is gek op haar Noorse Boskat, onlosmakelijk verbonden met haar mobiel en een echte chocoholic. In deze wekelijkse column schrijft ze graag over alle fenomenen uit haar leven waarmee ze de spot kan drijven – inclusief zichzelf.

Bovenstaande titel is geen typefout. Mijn kat heeft niet spontaan besloten over mijn toetsenbord heen te roetsjen en ik had ook geen niesbui waarin mijn vingers hun eigen leven zijn gaan leiden. Nope, het is met opzet gedaan om mijn enorme antigevoel tegenover verkouden zijn uit te drukken. Haat is misschien een groot woord, dus dat zal ik ook niet gebruiken, maar ik ga jullie in elk geval niet wijsmaken dat ik het zo ontzettend fijn vind om verkouden te zijn. Dat je het vast even weet. Deze vrijdag ga ik gebruiken om jullie te vertellen waarom ik verkouden zijn zo onwijs, enorm, verschrikkelijk irritant vind, omdat ik af en toe gewoon even mijn frustraties kwijt moet (al ben ik nu niet eens verkouden, maar mijn hersenen hebben de aanleg negatieve dingen bijna net zo goed te onthouden als positieve). Hou je vast…

Ten eerste, het feit dat je altíjd verkouden kunt zijn. Het is niet iets van de winter, van de zomer of van de andere twee seizoenen. Als je je al een beetje in een dipje waant vanwege de winter, dan zijn er altijd nog verkoudheden om dat erger te maken. En als je in de zomer luchtige jurkjes wilt dragen, heb je een probleem als je verkouden bent, gezien het gebrek aan zakken. Verkoudheden zijn bovendien super aanstekelijk; soms zie ik het gewoon door mijn vriendengroep of gezin heen gaan. Eerst de een, dan de ander en als je echt enorme pech hebt, krijg je het opnieuw, maar dat komt gelukkig weinig voor. De lichamelijke gebreken als hoofdpijn, niet kunnen slapen, amper kunnen ademen en constant hoest- of niesbuien hebben achterwege latend, komen we aan bij het punt dat het gewoon zo oncharmant als maar zijn kan is.

Tijdens een verkoudheid jaag ik zakdoekjes erdoorheen alsof het jelly beans zijn

Als ik verkouden ben, ga ik de deur niet uit zonder pakjes zakdoeken. Die heb ik sowieso altijd bij me, maar meestal gebruik ik er hoogstens een per maand om gemorst drinken mee op te vegen van een tafel. Tijdens een verkoudheid jaag ik die dingen erdoorheen alsof het jelly beans zijn. Dat wekt niet alleen medelijden voor mezelf op, maar ook voor mijn omgeving. Iedereen herkent het, maar nouja, echt gemakkelijk is het niet als je in de klas zit en tien keer per uur de leraar onderbreekt door je neus te snuiten. Of midden in een gesprek de ander bijna onder niest. Ik ben dan ook elke keer weer enorm blij als ik tot mijn opluchting merk dat mijn pakje zakdoekjes steeds langzamer op gaat, ik weer steeds langer aan één stuk door slaap en mijn gesprekspartners niet meer zoveel negatieve kanten van me ervaren. Ik ben bang dat ik op verkoudheden blijf schelden totdat het nut ervan is uitgevonden, en dat kan dus nog wel eens heel lang duren… Gelukkig vandaag niet!

Heb jij ook zo’n hekel aan verkouden zijn? Wat is het vervelendste van het hele gebeuren volgens jou?

Bron afbeelding