Column: mijn rode vriendje

Door Hester – Hester is een 14-jarige scholier en blogger op www.hesterly.nl. Ze is gek op haar Noorse Boskat, onlosmakelijk verbonden met haar mobiel en een echte chocoholic. In deze wekelijkse column schrijft ze graag over alle fenomenen uit haar leven waarmee ze de spot kan drijven – inclusief zichzelf. 

Als je mij een beetje kent, ken je mijn laptop ook. Het is niet zo dat ik hem overal mee naartoe neem, daar heb ik mijn mobiel voor, maar ik gebruik hem zo vaak dat je er niet omheen kan. Mijn rode vriendje heb ik nu al ruim twee jaar en sindsdien zijn we onafscheidelijk. Ik haalde hem uit de doos, zette hem aan en was verkocht. Nou was ik dat waarschijnlijk bij elke laptop geweest, want het ging me meer om het idee dat ik mijn eigen laptop had (hoe cool was dat!) dan om hoe het ding eruitzag of wat hij allemaal kon, maar toch hé… We hebben een bijzondere band. Mijn laptop maakt me mee als ik in pyjama en met een blotenbillengezicht onderuitgezakt in bed zit op zaterdagmorgen, met de chocoladehageltjes nog in mijn mondhoeken en een sinaasappelsapsnor op mijn bovenlip, maar ook als ik net fris en fruitig onder de douche uit ben gestapt. Oh, en ook als ik met alle mogelijke moeite woordjes probeer te leren en met hem overleg of l’ordinateur nou mannelijk of vrouwelijk is (hij/zij zou het moeten weten!) of als ik domweg samenvattingen typ. Wat ik ook doe, hij is er zowat altijd bij en het klinkt misschien een beetje zielig… maar bijna mijn hele leven staat op dat ding. Van foto’s, netjes gesorteerd op jaar en gebeurtenis, tot documenten, school van privé gescheiden: hij kent me door en door. Of nouja, hij zou me door en door kúnnen kennen als hij meer dan alleen nulletjes en eentjes kon lezen. Maar dat terzijde.

 Als ik met een vriendin op de bank plof, mijn laptop aansluit op de tv en een film aanzet, protesteert hij net zolang tot ik de ventilator voor hem haal

Op het gebied van vriendjes ben ik verder geen expert, maar ik weet wel één ding: het gaat nooit helemaal van een leien dakje. Zo ook niet tussen mij en mijn rode vriendje, zoals ik hem altijd liefkozend noem. Meestal gaat het als volgt: ik geef hem opdrachten, praat af en toe tegen hem en geef hem aandacht en in ruil daarvoor werkt hij (hard) voor me. Dat werkt voor ons beiden prima, maar af en toe houdt hij zich niet aan de afspraak. Als ik met een vriendin op de bank plof, mijn laptop aansluit op de tv en een film aanzet, protesteert hij net zolang tot ik de ventilator voor hem haal. Met een laptop die 1) met zijn geblaas het geluid van de film overstemt en 2) na een paar minuten afslaat, kan je namelijk niet zo veel. Hetzelfde probleem doet zich voor als ik filmpjes inlaad en opsla. In het verleden had hij ook wel eens iets beter van zich af mogen bijten, want mijn muis, toetsenbord en andere snoertjes hebben allemaal een stukje USB-poort meegenomen. En het geluid, tja… Laten we het er maar op houden dat hij me probeert te behoeden voor gehoorbeschadiging.

Ondanks dit alles hebben we het nog altijd heel fijn samen. Ik moet me af en toe wat aanpassen, maar hij hoeft in elk geval niet meer terug naar de fabriek voor een maand, wat hij me wel flikte toen we nog geen een jaar samen waren. We zijn ondertussen helemaal aan elkaar gewend en hoewel ik hem af en toe wel een klap kan verkopen of wil herenigen met the window, kunnen we toch ook echt niet meer zonder elkaar. Of in elk geval, ik niet… Ik denk dat hij wel eens vakantie wil hebben. Maar hé, ik kan toch moeilijk een vrijdag géén column online zetten voor jullie? Dat vind ik dus ook. Faster red buddy, faster!

Wat voor band heb jij met je laptop? Herken je wat dingen of doet die van jou altijd braaf wat je zegt/vraagt? 😉