Column: ik, nieuwsgierig?

Door Hester – Hester is een 14-jarige scholier en blogger op www.hesterly.nl. Ze is gek op haar Noorse Boskat, onlosmakelijk verbonden met haar mobiel en een echte chocoholic. In deze wekelijkse column schrijft ze graag over alle fenomenen uit haar leven waarmee ze de spot kan drijven – inclusief zichzelf.

it could’ve been me…

Als ik één ding ben, dan is het wel nieuwsgierig. Gelukkig is daar op zich niets mis mee, het is juist een best wel goede eigenschap en ik denk dat ik er later ook nog wel wat aan ga hebben. Ik weet nog niet precies wat ik wil gaan doen, maar waarschijnlijk gaat het toch een beetje de kant van journalistiek/communicatie et cetera op, en dan is het best handig als je een beetje kan schrijven (daar mogen jullie over oordelen, maar ik vind het in elk geval leuk om te doen) én zo nodig mensen de oren van het hoofd vraagt. Zonder nieuwsgierigheid doe je dat misschien niet zo snel uit jezelf, maar ik ben altijd benieuwd naar dingen, kan mensen wel honderd verschillende vragen stellen als iets me eenmaal interesseert (oeps…) en ben ook leergierig. Dat laatste is wat mij betreft un petit peu hetzelfde, maar misschien zit het ‘m erin dat leergierigheid amper door kan slaan naar het negatieve, wat bij nieuwsgierigheid nog wel kan. Of ik daar weleens last van heb? Nou, ehm, tja… Haha, nee, het valt wel mee hoor. Ik ben geen obsessieve lezer van roddelblaadjes, sterker nog, ik lees ze helemaal nooit; ik heb het sowieso niet zo op de celebs. Het leven van ‘normale’ mensen, the girl next door’s, vind ik veel leuker. Vooral als je er glimpen van opvangt op social media vraag ik me af hoe mensen nou precies hun dag indelen, wat ze het liefste doen, waar ze een enorme hekel aan hebben en wat ze later willen gaan doen. En dat zijn dan nog maar een paar vragen die in me opkomen (ja, het is af en toe heel druk in mijn hoofd).

Bij Twitteraccounts met een slotje vraag ik me altijd weer af wat ze nou tweeten wat zo bijzonder en geheim is dat ik het niet mag lezen

Dat klinkt enger en raarder dan het in werkelijkheid is. Want ik bedoel: wie houdt er nu niet via social media bij waar je crush gaat en staat, en oja, waarom zijn diaries op (bekende) blogs altijd het populairst? Inderdaad. Omdat we allemaal extreem nieuwsgierig/geïnteresseerd zijn in de levens van de personen achter de blog. Niet voor niets dat ik als ik op een nieuwe blog kom meteen op zoek ga naar de ‘about’ pagina. Hoe uitgebreider, hoe beter! En als er geen foto bij staat, zoek ik met gemak de hele blog door op zoek naar een full face foto. Bij Twitteraccounts met een slotje vraag ik me altijd weer af wat ze nou tweeten wat zo bijzonder en geheim is dat ik het niet mag lezen – halló, ik wil gewoon je tweets lezen! Hetzelfde geldt voor Facebookaccounts. Als ik op een account van iemand die ik vaag ken, beland (dat gebeurt me nog wel eens) en er na puur voor de fun zijn/haar foto’s doorgespit te hebben, achter kom dat diegene bevriend is met mijn buurvrouw, zou ik het liefst meteen vragen hoe ze elkaar kennen. Gelukkig doe ik dat nooit echt, want eh… dat zou misschien wel een beetje awkward zijn.

Dat is het hele ik-ben-gewoon-super-geïnteresseerd-in-jouw-leven gedoe natuurlijk ook wel een beetje: awkward. Wat dat betreft geef ik de mensen die hun Twitteraccount op slot zetten ook groot gelijk, want wat hebben mensen die jou helemaal niet kennen nou te maken met jouw leven? Niks, maar eh, tja… Die nieuwsgierigheid hè! Aangezien ik mee voel met mijn mede-nieuwsgierigheidgenootjes, heb ik mijn Twitteraccount nog altijd maar gewoon open en bloot staan. Niet dat ik er zoveel bijzonders op deel, maar dat scheelt je in elk geval weer een ‘This account is protected’ ergernis. Happy reading!

Is dit herkenbaar bij jou, of ben je niet zo nieuwsgierig aangelegd?

Bron afbeelding