Met de feestdagen weer in het vooruitzicht hebben we eindelijk eens een keer een gelegenheid (of twee) om een mooi jurkje en een stel high heels uit de kast te trekken. Een mooie smokey eye erbij en het feestje kan beginnen, maar zo simpel blijkt het niet altijd te zijn…
Remember een van mijn allereerste columns? ‘Everything that kills me…’ getiteld vertelde ik jullie over mijn hopeloze zoektocht naar het perfecte kastje om mijn make-upstash in op te bergen. Ondertussen trek ik elke morgen wanneer het tijd is voor mijn make-up mijn ladekast met een glimlach op mijn gezicht open en dus achtte het heelal het wel weer tijd voor een nieuwe zoektocht. Hoe leuk galajurkjes ook zijn, de perfecte vinden die 1) niet zwart was – dat heeft iedereen al en ik had liever wat anders -, 2) geen of korte mouwen had, 3) niet met pailletjes of glitters bezaaid was aangezien mijn schoenen dat al waren en 4) niet veel duurder was dan €40, bleek nogal een uitdaging.
Hoewel je misschien verwacht te lezen dat ik ontelbaar veel jurkjes heb gepast, liep ik winkel na winkel uit zonder resultaat
Na al minstens een paar uur vergooid te hebben aan het afzoeken van alle mogelijke fashionable webshops (en je weet hoe dat gaat bij mij) besloot ik toch maar een poging in real life te wagen. Op een vrije vrijdagavond toog ik naar het winkelcentrum met één missie. Ik ben het eigenlijk niet gewend om specifiek naar één ding op zoek te gaan en het was dan ook even wennen alle leuke sweaters, bloesjes en broeken geen blik waardig te keuren, maar alles went. Waar je misschien een verhaal verwacht over ik die met hele stapels jurkjes pashokjes in dook en er met een poefkapsel en nog steeds geen geschikte kandidaat uitkwam, was niets minder waar. Ik kon winkel na winkel uitlopen zonder ook maar een jurkje leuk te hebben gevonden. Goedkoop en snel, maar niet effectief. Iets teveel eisen? Waarschijnlijk wel, maar het waren niet voor niets eisen en stiekem had ik geen zin om te ze aan te passen.
Gelukkig had ik in een van de eerste winkels die ik binnenliep een jurkje apart laten hangen. Ik wilde niet gelijk met de eerste de beste naar huis gaan, maar een uur later liep ik met mijn versleten en pijnlijke voeten toch maar weer terug naar de Vero Moda om het desbetreffende jurkje af te rekenen. Misschien was het wat handiger geweest om ‘m maar meteen mee te nemen en weer naar huis te gaan, maar hey – je bent een vrouw of niet… Dan gaan die dingen nou eenmaal zo.
Heb jij al een jurkje voor de feestdagen, of heb je er geen nodig?
Één reactie op “Column: de zoektocht naar een galajurkje”
Hihihihi…. zo ben ik dus ook! 😉
Ik ben er nog naar op zoek…..