Categorie: Film, tv en muziek

Door heel Nederland wordt momenteel The Wolf of Wall street op het witte doek geprojecteerd. De door IMDB als één van de best beoordeelde film van 2013, is meteen één van de meest besproken films die nu in de bioscopen draait. De film over het verhaal van Jordan Belfort laat nogal wat stof opwaaien. Iedereen heeft zijn of haar mening. Zo ook Femme Magazine’s Mariëlle die zich drie uur van haar leven op Wall Street waande.

Drie uur lang, dan moet er wel echt een goed verhaal in zitten. De verwachtingen waren groot en er gebeurt ook heel veel in de film, zonder dat het van de hak op de tak springt. En laten we voor het gemak de grootste aantrekkingskracht van de film, Leonardo DiCaprio, niet vergeten. Hij vervult dehoofdrol van beurshandelaar Jordan Belfort zelf. Dat zo’n rol hem op het lijf is geschreven was al te zien in Catch Me If You Can.

Na een korte samenvatting van wat de film gaat brengen, begint het bij het begin van Jordans carrière. Piepjong was hij toen nog. Net afgestudeerd wilde hij toen al bij de grote jongens op Wall Street horen waarmee hij in abnormaal korte tijd genoeg ervaring opdeed om de rest van zijn loopbaan, die ook abnormaal kort was, mee in te vullen.

Die loopbaan begon in een garage dat al snel uitgroeide tot één van de grootste en meest winstgevende bedrijven binnen Wall Street. In één klap was geldwolfje Jordan rijk, écht rijk en er kwam alleen maar meer geld bij. Hoe dit geld werd besteed voldoet precies aan de verwachtingen die er geschept worden bij jonge mannen met heel veel te veel geld: verboden medicatie en dames van de nacht, om het netjes te verwoorden. Of het legaal was? Absoluut niet. Uiteindelijk komt alles uit en stortte het kapitaal als een kaartenhuis in elkaar.

Schoenengenie Steve Madden heeft, als we de film moeten geloven, nauw samengewerkt met Jordan Belfast. Hierdoor heeft hij naam gemaakt en is hij geworden wat hij nu is. In de film werd hij geschetst als een miezerig mannetje waarvan de verwachtingen laag waren en die ‘dikke vrouwen schoenen’ maakte. Jordans bedrijf maakte van hem een populaire designer. Dat hij zo werd neergezet, daar was hij het helemaal niet mee eens. Hij vond dat de acteur hem te labiel vertolkte. Hij verweerde zich niet tegen de combinatie van zijn naam in combinatie met de wolf.

Ook de Zwitserse bank kreeg er in de film flink van langs. Deze werd neergezet als een criminele onderneming waar goed mee te onderhandelen viel, zolang zij er ook profijt van hadden. Zwart geld witwassen was geen probleem. Elk advies dat daarvoor nodig was, was in te winnen bij ‘oom’ bankier. Wat zou de bank hier zelf van vinden?

De film duurde drie uur en er was geen moment om zelfs maar te dénken dat het zou vervelen. Door het turbulente verhaal, waarvan geen detail is overgeslagen, kon elk moment op z’n Amerikaans worden ingevuld. Over de top is de juiste beschrijving bij deze film. Maar niet op een manier dat het irritant wordt.

 Q: heb jij de Wolf of Wall Street al gezien? Wat vond je ervan?

Beeld: Collider.com