Mijn 10 favoriete boeken

Ik heb mijn hele leven al graag gelezen, al is het nu wel iets minder dan vroeger. Toen ik een jaar of 10 was fietste ik denk ik zo’n 4 keer per week naar de bieb waarbij ik bij ieder bezoek gemiddeld 3 nieuwe boeken meenam die ik vervolgens 2 dagen later allemaal uit had. Ik ben een enorme snelle lezer en in tegenstelling tot wat mensen denken dat ik de helft niet goed lees ik ieder woord en kan ik ook alles navertellen. De afgelopen jaren heb ik behalve boeken geleend er ook heel wat aangeschaft of gekregen waarvan ik je mijn 10 favoriete laat zien!

Het Achterhuis – Anne Frank

Natuurlijk kent iedereen het verhaal van de Joodse Anne Frank die tijdens de Tweede Wereldoorlog van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bijhield. Anne schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op radio Oranje de minister Bolkestein hoorde en zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt.

Ik denk dat bijna iedereen dit boek wel heeft gelezen, hetzij op school of in een later stadium. Op school was ik altijd al enorm onder de indruk van het dagboek van Anne Frank en ook het bezoek dat ik ooit aan het Achterhuis bracht zal ik nooit meer vergeten. Vooral vroeger was ik erg geïnteresseerd in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, maar ook nu kan dit indrukwekkende boek van Anne Frank me nog iedere keer opnieuw boeien.

Echte mannen eten geen kaas – Maria Mosterd

Tot haar eerste dag op de middelbare school is Maria een heel gewoon meisje van twaalf die met haar moeder en haar zus in een stad in het oosten van Nederland woont. Maria wil wel wat meer spanning in haar leven en lekker stoer zijn, zoals dat groepje jongens dat rondhangt op het parkeerterrein van de school. Hoe zou het zijn als een van die jongens haar vriendje was? Maria’s fantasie lijkt werkelijkheid te worden want één van hen, Manou, spreekt haar aan. Wat ze niet weet, is dat Manou een loverboy is….

Ik weet nog precies waar en wanneer ik het boek las en dat ik deze binnen een dag uit had. Ik vond het een ontzettend indrukwekkend verhaal en heb sommige delen maar met een half oog durven lezen, zo heftig als deze soms waren. Ik ging het boek lezen nadat Maria in bijna iedere talkshow en ieder programma was geweest en ik toch wel erg nieuwsgierig naar haar  verhaal werd. Een aantal jaar na het verschijnen van dit boek doken er ineens overal verhalen op dat Maria het hele verhaal zou hebben verzonnen en dat er niets van waar is. Ik heb geen idee wat nu waar is, maar op zich kijk ik er niet heel vreemd van op dat ze het zou hebben verzonnen omdat er ook best wel wat ongeloofwaardige delen in zitten. Desalniettemin vond ik het ondanks dat en de wat kinderlijke schrijfstijl wel een heel aangrijpend boek.

Meisje met negen pruiken – Sophie van der Stap

Ik ben ziek, heb kanker en ga misschien dood. Maandag begint er een nieuw, onzeker leven voor mij. Vanaf maandag lig ik 54 weken aan het infuus. Dat is het enige zekere dat ik nog heb.’ In 2005 werd bij de toen 21-jarige Sophie van der Stap een ernstige vorm van kanker geconstateerd en over de 54 weken waarin ze vocht voor haar leven schreef ze het ontroerende boek Meisje met negen pruiken.

Ik denk dat dit samen met Komt een vrouw bij de dokter het boek is dat het meeste indruk op me heeft gemaakt. Ik zag er in eerste instantie wel een beetje tegenop om deze te gaan lezen omdat ik in mijn omgeving helaas ook met deze vreselijke ziekte te maken heb gehad. Sophie beschrijft op een hele eerlijke en realistische manier haar periode van ziek zijn en wisselt dit af met een enorme dosis humor en zelfspot. Sophie haar schrijfstijl leest heel lekker weg en maakte dat ik bijna ieder hoofdstuk levendig voor me kon zien. Wat ik soms wel een beetje té vond was de manier waarop Sophie het woord ‘kanker’ steeds te pas en te onpas gebruikt, daar was ik niet zo van gecharmeerd.

Een blauwe vlinder zegt gedag – Sophie van der Stap

Een blauwe vlinder zegt gedag is het ontroerende verhaal van een jong meisje dat de draad van haar leven moet terugvinden na te zijn verdwaald in een doolhof van dood, liefde en avontuur. Dit boek geeft antwoord op de prangende vraag waar we mee bleven zitten na Sophie haar debuutroman: wat te doen als je je leven hebt teruggekregen?

Na Een meisje met negen pruiken was ik erg benieuwd naar het vervolg hierop. Toen ik in Een blauwe vlinder zegt gedag begon met lezen dacht ik: huh, is dit dezelfde schrijfster?, want Sophie haar schrijfstijl was ineens heel anders en ook vatte ik  de link naar het eerste boek niet helemaal. Waar het eerste boek wat meer kinderlijk en ‘simpel’ overkwam is Sophie in haar tweede boek echt meer schrijfster en speelt ze veel met woorden, zinnen en symboliek. Ik vond dat af en toe wel eens een beetje té worden met bijvoorbeeld hele lange en nogal vage zinnen en kreeg ik het idee dat ze een beetje teveel haar best deed als een echte schrijfster over te komen.

En wat als dit liefde is – Sophie van der Stap

En wat als dit liefde is vertelt over de bijzondere vriendschap tussen de 28-jarige Tara en de 63-jarige mevrouw De Grenelle. Tara doet in het sociale hart van Parijs de ene ontdekking na de andere en verslijt menig vriendje. Mevrouw De Grenelle observeert haar buren in de straat en verwerkt haar ervaringen ’s nachts in een studie naar de waarheid achter de dingen. De dames lijken totaal verschillend maar hebben toch wel iets gemeen: beiden snakken ze naar verandering.

Daar is ze weer. Na de twee voorgaande boeken ben ik toch wel een beetje fan van Sophie en vroeg me dan ook al een tijdje af wanneer het volgende boek zou komen, die heeft even op zich laten wachten. En wat als dit liefde is is van een heel ander genre dan het eerste boek en nu merk je dat Sophie ook daadwerkelijk is uitgegroeid tot een goede schrijfster. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit boek niet direct heb gekocht omdat ik niet zeker van was dat het verhaal me zou boeien, maar mijn nieuwsgierigheid won het na een tijdje toch en ik vond het wederom een prachtig, mooi geschreven en indrukwekkend verhaal.

Komt een vrouw bij de dokter – Kluun

Stijn en Carmen behoren tot de hip, healthy and wealthy en leven als God in Amsterdam. Ze hebben beiden een eigen bedrijf en zijn de trotse ouders van de eenjarige Luna en hebben aan geld en vrienden geen gebrek. Totdat bij de mooie en optimistische Carmen borstkanker wordt geconstateerd. Op slag verandert hun wereld in een rollercoaster-rit langs artsen en ziekenhuizen. Stijn gaat trouw mee naar Carmens chemokuren en bestralingen, maar stort zich ’s avonds in het nachtleven en neemt het dan niet zo nauw als het op trouw aankomt…

Ook met dit boek twijfelde ik of ik ‘m wel wilde lezen, maar omdat iedereen er zo van onder de indruk was werd mijn nieuwsgierigheid steeds meer gewekt. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen en zat helemaal in het verhaal. De schrijfstijl van Kluun is prettig, grappig, aandoenlijk en soms grof tegelijk. Natuurlijk haat je Stijn gedurende de helft van het boek voor de dingen die hij zijn doodzieke vrouw aandoet, maar het maakt ook dat je helemaal in het verhaal wordt meegezogen en van het begin tot het einde met het gezin meeleeft. Vooral de gebeurtenissen rondom de kleine Luna zijn zo aandoenlijk beschreven.

Gooische Vrouwen – Hoe het begon – Sabine van den Eynden en Emile Proper

Het boek Gooische vrouwen – Hoe het begon vertelt de voorgeschiedenis van de vier Gooise vriendinnen Cheryl, Anouk, Willemijn en Claire om wie de succesvolle serie draait. Waar komen ze vandaan, hoe werden ze hartsvriendinnen en waar ontmoetten ze de liefde van hun leven? Dit boek geeft alle antwoorden!

Ik had geen idee van het bestaan van dit boek, maar toen ik het in de boekenwinkel zag staan kon ik ‘m als echte Gooische Vrouwen fan niet laten liggen. Het is echt een heel leuk feel good boek waarin je meer over de geschiedenis van de 4 vriendinnen te weten komt en hoe ze op het punt zijn gekomen waar de serie begint. Het boek is wel vrij dik en een tikkeltje langdradig, dat had wat mij betreft iets minder gekund.

De duivel draagt Prada – Lauren Weisberger

Andrea is net klaar met haar studie en wordt aangenomen als tweede assistente van Miranda Priestley, de invloedrijke, beruchte hoofdredacteur van het bekende modeblad Runway in New York. Het werk valt vies tegen, Miranda is een  eersteklas bitch die haar tweede assistente uitsluitend gebruikt als veredelde loopjongen. Andrea rent voortdurend heen en weer met peperdure koffie en broodjes, beweegt hemel en aarde om Miranda’s kinderen van een pre-editie van de nieuwste Harry Potter te voorzien en haalt haar Chanels en Calvin Kleins bij de stomerij op. Hoe lang houdt ze dit vol?

Dit boek heb ik járen geleden gelezen en vond het echt heerlijk! Een ultieme chicklit vol smeuïge roddel, achterklap dat een kijkje geeft in het leven van een modeblad met een bitch aan het roer. Je hebt natuurlijk ontzettend medelijden met Andrea en denkt bijna bij elke bladzijde: NEEM ONTSLAG!, maar dit maakt ook dat je enorm nieuwsgierig wordt naar het einde van het boek omdat je wil weten hoe lang ze nog onder het bewind van Miranda zal blijven. Nu ik de film heb gezien is het boek ook meteen wat levendiger, wat het nog leuker maakt!

Confessions of a shopaholic – Sophie Kinsella

Het leven is heerlijk, vindt Becky Bloomwood. Ze mag met haar vriend Luke mee naar New York. Op naar het winkelwalhalla op Fifth Avenue, naar Saks en Bloomingdales en Prada. Overal is het uitverkoop. Voordat Becky het weet is ze weer véél te ver gegaan. Met een gebroken hart probeert ze te redden wat er te redden valt van haar geschonden reputatie.

Jaaaa, ook deze is leuk! Een behoorlijk dik boek, maar heerlijk om te lezen. Becky is in een aantal dingen wel heel herkenbaar voor de gemiddelde vrouw denk ik en ik zat dan ook vaak met een glimlach op mijn gezicht. Een klein nadeel is dat het boek wel veel details over typisch Engelse en Amerikaanse dingen heeft en dat de vertaling soms niet helemaal top is, maar dat is natuurlijk doordat het boek een Britse schrijfster heeft.

Taal is zeg maar echt mijn ding – Paulien Cornelisse

Zodra mensen beginnen met praten, ontstaan er misverstanden of ergernissen en daar heeft columnist en cabaretire Paulien Cornelisse een feilloos oor voor. In ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ schetst ze voor iedereen herkenbare, vaak absurde gesprekken en situaties. Dit levert een feest van taal en tekeningen op.Cornelisse observeert mensen die niet fluisteren op de camping, ze verwondert zich over voetballiederen, over goedbedoelde rotopmerkingen, over seks bij de EO en veegt de vloer aan met pseudo-diepzinnige types die het voortdurend hebben over iets een plek geven en hun eigen ding doen.

Ik heb een beetje een ding dat er heel veel boeken zijn die ik graag wil lezen, maar deze toch iedere keer laat liggen wanneer ik in de boekhandel ben. Zo ging dat ook een hele tijd met dit boek, waar ik aan de ene kant enorm nieuwsgierig naar was omdat ik zelf een groot taalliefhebster ben, maar ik wist niet zeker of ik het leuk zou vinden. Ik ben namelijk op zichzelf geen fan van Paulien Cornelisse (ik vond haar nogal irritant bij het vrijwel direct van de buis gehaalde programma De tafel van 5), maar dit boek doet ze leuk. Ze kijkt kritisch naar de manier waarop wij in het dagelijks leven gebruik en misbruik van taal maken en schrijft over veel herkenbare ergernissen.

Q: Wat zijn jouw favoriete boeken?