Column: schuifspeldjes & lippenbalsems

Als vrouw kun je nooit ‘zomaar’ de deur uitgaan. Er zijn een paar essentials die je altijd bij je moet hebben, maar het is dan wel zo handig dat je ze gewoon in één keer kan vinden… En dat is niet altijd het geval.

Deze twee dingen hebben op het eerste gezicht misschien niet zo heel erg veel met elkaar gemeen, daar ben ik me van bewust. Maar als je Hester heet, of gewoon ook een meisje/vrouw met eigenwijs haar en droge lippen bent, lijken schuifspeldjes en lippenbalsems in twee opzichten op elkaar. Eén: ik heb ze alle twee altijd bij me. Twee: ik raak ze allebei even vaak kwijt. Overal waar ik kom, vind je een spoor van schuifspeldjes en lippenbalsems. Ze liggen verspreid door ons huis; op kastjes, in de fruitschaal, op de trap en vast nog wel een losse in een broekzak en in mijn vloerbedekking. Ook op school zal er vast nog wel een eentje uit mijn broekzak zijn gevallen en de rest heb ik aan mijn etui geschoven. Vroeger gebruikte ik ze nooit, maar toen ik besloot mijn lok bij te laten groeien en er een dagtaak aan had om mijn haar uit mijn gezicht te houden, heb ik ze maar aangeschaft. Sindsdien kan ik me helemaal vinden in de quote “I’ve probably owned about 6000 bobby pins in my life and do you know how many I have now? Maybe 5”, want die dingen hebben volgens mij écht pootjes. Vandaar dat ik elke dag een nieuwe in mijn haar doe, hem halverwege de dag verplaats naar mijn broekzak en ‘m thuis niet meer kan vinden. Typisch.

… want hoewel het in theorie haalbaar klinkt, heb ik het in de praktijk nog niet langer dan een week uitgehouden met één en dezelfde lippenbalsem

En dan over die lippenbalsems. Ik ben gezegend met een stel gortdroge lippen als ik er niets aan doe en het kouder wordt en dus hoort een lippenbalsem echt bij mijn standaarduitrusting. Ik ga de deur niet uit als ik er geen eentje bij me heb, maar ook op andere plaatsen wil ik ze bij de hand hebben. Zo heb ik er een in ongeveer elke tas, eentje in bed (bij gebrek aan een nachtkastje) en eentje bij mijn lipproductenstash. En dan nog elke dag eentje in mijn broekzak, behalve als het een Labello is, want die dingen zijn zo zacht dat ik al verscheidene malen met een stuk van één vierkante centimeter op mijn lippen heb gezeten. Dan zou ik mijn moeder bovendien gelijk moeten geven als ze weer eens vraagt ‘of ik die dingen eet’ als er opeens drie minder in de kast staan.

Want hoewel het in theorie haalbaar klinkt om te doen met één schuifspeldje en één lippenbalsem totdat deze versleten of op zijn, heb ik het in het echte leven nog niet langer dan een week uitgehouden met één en dezelfde lippenbalsem – laat staan één schuifspeldje. Ik weet niet wat het is met die dingen, maar ze lijken keer op keer weer te verdwijnen. Eentje in die tas, eentje in die broek en de volgende keer dat je met een clutch en een rokje de deur uitgaat, heb je gewoon alweer een nieuwe nodig. Zo gaan die dingen nou eenmaal. Gelukkig zijn ze niet schreeuwend duur en vind je ze op den duur altijd wel weer terug; dan loop je opeens met twee lippenbalsems in een tas en eentje in je broekzak. Wie wat bewaart, die heeft wat…

Wat raak jij standaard kwijt?