Taal is zech maar egt me ding

Vroeger. Vroeger was alles beter, dat is inmiddels al honderden keren wetenschappelijk vastgesteld. Zo ook den Nederlandsche taal. In de lagere schoolbanken werden de alom gehate d’ s en t’s er met veel geweld ingestampt en de betekenis van termen als voorzetsel, persoonsvorm, bijvoeglijk naamwoord en infinitief moest je op ieder moment van de dag én nacht zonder enige aarzeling op kunnen dreunen.

Tegenwoordig is dat wel anders. Ik voel nu een heel betweterig stukje met een enorm hoog ‘wijsvinger’ gehalte aankomen en ik vrees met grote vrezen dat mijn gevoel in deze wel eens juist zou kunnen zijn. Ik ben namelijk best een beetje een taalfreak. Noem me maar gerust behoorlijk freaky. Ik word zo’n beetje toegezogen naar alle soorten en maten taal die uit de mond en hand van mensen komt. En dan is natuurlijk vooral interessant wat daar allemaal in fout kan gaan. Wat ik in mijn uren op het internet aan taalbarbaren tegen het digitale lijf loop… daar lusten de honden geen brood van. Nu ben ik zelf inmiddels van een generatie (het is soms zo leuk om zelf eens iets over ‘de jeugd van tegenwoordig’ te kunnen zeggen joh, in plaats dat je dat altijd ge-zegd wordt door mensen van middelbare leeftijd) waarbij je op de  basisschool niet te pas en te onpas een mobiel of online woordenboek, Google of spellingscontrole kon raadplegen. Gewoon, (vul)pen en papier en je blote hersenen gebruiken. We hebben het nu over pak ‘m beet de periode net na de ganzenveer en het perkament. Nu zou het wel een beetje huichelachtig zijn om de gehele huidige basis- en middelbare school populatie over één kam te scheren en als slecht of lui af te doen, want ook mijn persoontje maakt wel eens gebruik van allerhande digitale taalhulp. En oké oké ik geef toe, ook mij overvalt wel eens een grijs momentje waarbij d’s en t’s als een draaikolk voor mijn ogen dansen. Al is dat wel heel sporadisch, hoor.
Toch denk ik dat wanneer je de gemiddelde 13-jarige van nu vraagt een gemiddeld Neerlands dictee neer te pennen ze tweederde van de tijd een gezicht zullen trekken alsof ze het in het Chinees moeten doen. Waarom zou ik daar in godsnaam mijn hersenen voor pijnigen zie je ze denken, dat doet me MacBook wel voor me. Zag je ‘m? DE zo’n beetje meest gemaakte fout van de afgelopen tijd: me iPhone, ze Blackberry. MIJN iPhone of ZIJN Blackberry…?! Nee joh, dat klinkt allemaal veels te ouderwets en veels te netjes. En dan hebben we nog de lange ‘ij’ en korte ‘ei’ en ‘g’ en ‘ch’ wisseltrucs. Zij wordt zei, leid wordt lijd en vice versa. Zegt wordt zecht, toch wordt tog en echt wordt egt. Ik kan me voorstellen dat de helft van de mensen die dit relaas leest denkt :‘Chickk, waar maak jij je zerieus druk om egt’. Dat kan en mag, ieder z’n ding toch. Taal is zeg maar echt mijn ding en ik probeer me gewoon een beetje hart te maken voor de verloedering ervan. Potjandorie, hart met een ‘d’ natuurlijk. Zo, ging ik ff hardt op me bek!

(Jeugd van tegenwoordig: voelt u zich alstublieft niet persoonlijk aangesproken en neem één en ander niet al té serieus…!